Grelina w leczeniu wyniszczenia nowotworowego
Abstract
Background
Cancer sufferers are amongst the most malnourished of all the patient groups. Studies have shown that ghrelin, a gut hormone can be a potential therapeutic agent for cachexia (wasting syndrome) associated with cancer. A variety of mechanisms of action of ghrelin in people with cancer cachexia have been proposed. However, safety and efficacy of ghrelin for cancer‐associated cachexia have not been systematically reviewed. The aim of this review was to assess whether ghrelin is associated with better food intake, body composition and survival than other options for adults with cancer cachexia.
Objectives
To assess the efficacy and safety of ghrelin in improving food intake, body composition and survival in people with cachexia associated with cancer.
Search methods
We searched CENTRAL, MEDLINE and Embase without language restrictions up to July 2017. We also searched for ongoing studies in trials registers, performed handsearching, checked bibliographic references of relevant articles and contacted authors and experts in the field to seek potentially relevant research. We applied no restrictions on language, date, or publication status.
Selection criteria
We included randomised controlled (parallel‐group or cross‐over) trials comparing ghrelin (any formulation or route of administration) with placebo or an active comparator in adults (aged 18 years and over) who met any of the international criteria for cancer cachexia.
Data collection and analysis
Two review authors independently assessed studies for eligibility. Two review authors then extracted data and assessed the risk of bias for individual studies using standard Cochrane methodology. For dichotomous variables, we planned to calculate risk ratio with 95% confidence intervals (CI) and for continuous data, we planned to calculate mean differences (MD) with 95% CI. We assessed the evidence using GRADE and created 'Summary of findings' tables.
Main results
We screened 926 individual references and identified three studies that satisfied the inclusion criteria. Fifty‐nine participants (37 men and 22 women) aged between 54 and 78 years were randomised initially, 47 participants completed the treatment. One study had a parallel design and two had a cross‐over design. The studies included people with a variety of cancers and also differed in the dosage, route of administration, frequency and duration of treatment.
One trial, which compared ghrelin with placebo, found that ghrelin improved food intake (very low‐quality evidence) and had no adverse events (very low‐quality evidence). Due to unavailability of data we were unable to report on comparisons for ghrelin versus no treatment or alternative experimental treatment modalities, or ghrelin in combination with other treatments or ghrelin analogues/ghrelin mimetics/ghrelin potentiators. Two studies compared a higher dose of ghrelin with a lower dose of ghrelin, however due to differences in study designs and great diversity in the treatment provided we did not pool the results. In both trials, food intake did not differ between participants on higher‐dose and lower‐dose ghrelin. None of the included studies assessed data on body weight. One study reported higher adverse events with a higher dose as compared to a lower dose of ghrelin.
All studies were at high risk of attrition bias and bias for size of the study. Risk of bias in other domains was unclear or low.
We rated the overall quality of the evidence for primary outcomes (food intake, body weight, adverse events) as very low. We downgraded the quality of the evidence due to lack of data, high or unclear risk of bias of the studies and small study size.
Authors' conclusions
There is insufficient evidence to be able to support or refute the use of ghrelin in people with cancer cachexia. Adequately powered randomised controlled trials focusing on evaluation of safety and efficacy of ghrelin in people with cancer cachexia is warranted.
PICO
Plain language summary
Grelina (hormon głodu) w leczeniu pacjentów chorych na raka z utratą apetytu i masy ciała
Najistotniejsze informacje
Brakuje dobrych dowodów na poparcie lub odrzucenie sugestii, że grelina jest przydatna w leczeniu chorych na raka z utratą apetytu i masy ciała. Nie ma wystarczających danych, aby zalecać stosowanie tego hormonu w praktyce klinicznej.
Wprowadzenie
Od 60% do 80% chorych na raka cierpi z powodu utraty apetytu i masy ciała, co z kolei wiąże się ze skróceniem średniej długości trwania życia i obniżeniem jakości życia. Grelina, zwana też hormonem głodu, wydzielana jest w żołądku i innych organach ciała. Badania wykazały, że grelinę można stosować w leczeniu utraty apetytu i masy ciała u pacjentów z chorobą nowotworową. Jednak nie oceniono skuteczności i bezpieczeństwa takiego leczenia w tej grupie chorych. W tym przeglądzie postanowiliśmy ocenić wszystkie dane naukowe dotyczące skuteczności i bezpieczeństwa stosowania greliny w celu poprawy apetytu i zwiększenia masy ciała u chorych na raka z utratą apetytu i masy ciała.
Okres wyszukiwania danych
Dane naukowe obejmują wyniki opublikowane do 20 lipca 2017 r.
Charakterystyka badania
Znaleźliśmy 3 badania, które objęły łącznie 59 chorych na raka (37 mężczyzn i 22 kobiety) w wieku od 54 do 78 lat. Leczenie ukończyło 47 chorych. Badania różniły się między sobą konstrukcją i obejmowały chorych na różne nowotwory. Badania różniły się dawkowaniem, drogą iniekcji, częstotliwością i długością leczenia. W jednym z badań porównywano grelinę z placebo, a w dwóch badaniach stosowanie greliny w różnych dawkach (większą dawkę z mniejszą). Wyniki interesujące chorych na raka z utratą apetytu i masy ciała, takie jak poprawa żywienia i zwiększenie masy ciała, nie zostały odpowiednio przedstawione.
Wszystkie z trzech włączonych badań były finansowane przez agencje rządowe. Jedno z badań otrzymało dodatkowy grant od firmy farmaceutycznej.
Główne wyniki
Nie znaleźliśmy wystarczających dowodów na to, że stosowanie greliny wiązało się z różnicą w zakresie ilości spożytego pożywienia. Nie znaleźliśmy żadnych dowodów potwierdzających, że stosowanie greliny (samej lub w łącznie z innym leczeniem) miało jakikolwiek wpływ na masę ciała. Nie byliśmy w stanie wyciągnąć żadnych wniosków na temat ryzyka działań niepożądanych. Ograniczona ilość informacji oznacza, że nie mogliśmy wyciągnąć żadnych wniosków.
Jakość danych naukowych
Jakość danych naukowych oceniliśmy według następującej skali: wysoka, umiarkowana, niska i bardzo niska. Wysoka jakość danych naukowych oznacza, że jesteśmy bardzo pewni otrzymanych wyników. Bardzo niska jakość danych naukowych oznacza, że jesteśmy bardzo niepewni otrzymanych wyników. Dane naukowe w tym przeglądzie były bardzo niskiej jakości.
