மார்பக புற்று நோய்க்கு துணை சிகிச்சை பெறும் பெண்களுக்கான உடற்பயிற்சி
Abstract
Background
A huge clinical research database on adjuvant cancer treatment has verified improvements in breast cancer outcomes such as recurrence and mortality rates. On the other hand, adjuvant therapy with agents such as hormone therapy, chemotherapy and radiotherapy impacts on quality of life due to substantial short‐ and long‐term side effects.
Objectives
To assess the effect of aerobic or resistance exercise interventions during adjuvant treatment for breast cancer on treatment‐related side effects such as physical deterioration, fatigue, psychosocial distress and physiological, morphological and biological changes.
Search methods
We searched the Cochrane Breast Cancer Specialised Register (16 July 2004) and the following electronic databases: MEDLINE (1966 to 2004), EMBASE (1988 to 2004), CINAHL (1982 to 2004), SPORTDiscus (1975 to 2004), PsycINFO (1872 to 2003), SIGLE (1880 to 2004), ProQuest Digital Dissertations (1861 to 2004) and Conference Papers Index (1973 to 2004). Furthermore, we screened references in relevant reviews and clinical trials and handsearched relevant journals.
Selection criteria
We included randomised and non‐randomised controlled trials that examined aerobic or resistance exercise, or both, in women undergoing adjuvant treatment for breast cancer.
Data collection and analysis
Two authors independently extracted data and assessed methodological quality and adequacy of the training stimulus following a set of standardised criteria. Meta‐analyses were performed for physical fitness, fatigue and weight gain using a random‐effects model.
Main results
Nine trials involving 452 women met the inclusion criteria. Meta‐analysis for cardiorespiratory fitness (involving 207 participants) suggested that exercise improves cardiorespiratory fitness (SMD 0.66, 95% CI 0.20 to 1.12). Meta‐analysis for fatigue (317 participants) found statistically non‐significant improvements for participants in the exercise intervention groups compared to control (non‐exercising) groups (SMD ‐0.12, 95% CI ‐0.37 to 0.13); the same applied for the meta‐analysis of weight gain (147 participants) (SMD ‐1.11, 95% CI ‐2.44 to 0.22). Evidence for other outcomes remains limited. Adverse effects (lymphedema and shoulder tendonitis) were observed in two trials. The results from non‐randomised controlled trials are similar to those of randomised controlled trials and do not appear to produce any bias. This review is based on a small number of trials with a considerable degree of clinical heterogeneity regarding adjuvant cancer treatments and exercise interventions.
Authors' conclusions
Exercise during adjuvant treatment for breast cancer can be regarded as a supportive self‐care intervention which results in improved physical fitness and thus the capacity for performing activities of daily life, which may otherwise be impaired due to inactivity during treatment. Improvements in fatigue were ambiguous and there was a lack of evidence for improvement with exercise for other treatment‐related side effects. Since exercise interventions (for sedentary participants) require behaviour change, strategies for behaviour change should underpin these interventions. Furthermore, long‐term evaluation is required due to possible long‐term side effects.
PICO
Plain language summary
மார்பக புற்று நோய்க்கு துணை சிகிச்சை பெறும் பெண்களுக்கான உடற்பயிற்சி
கடந்த காலத்தில், புற்று நோயாளிகள் பொதுவாக ஓய்வு எடுக்கவும் மற்றும் உடல் சம்பந்தப்பட்ட முயற்சி எடுப்பதை தவிர்க்கவும் அறிவுறுத்தப்படுவர். எனினும், அதிகப்படியான ஓய்வு மற்றும் உடலியல் செயல்பாடின்மை, தீவிர நிலையகற்றலுக்கு வழி வகுக்கக் கூடும் மற்றும் உடற் செயல்பாட்டை அதன் மூலம் குறைத்தது என்பது இப்போது மிகவும் உறுதிப்படுத்தப்பட்டுள்ளது. மேலும், மார்பக புற்று நோய்க்காக துணை சிகிச்சையாக கீமோதெரபி அல்லது ரேடியோதெரபி மேற்கொள்ளும் பெண்கள்,பொதுவாக, சீர்குலைவை ஏற்படுத்தும் பக்க விளைவுகளை அனுபவிப்பர். ரேடியசன் சிகிச்சையின் முக்கிய பக்க விளைவுகளில், அயர்ச்சியும் ஒன்றாகும்; குமட்டல், மதுரம் வாந்தி, அயர்ச்சி, எடை அதிகரிப்பு, மற்றும் உள நிலை தொந்தரவுகள் ஆகியவை கீமோதெரபியின் பக்க விளைவுகளாகும். இந்த பக்க விளைவுகள், சுய‐பராமரிப்பு அல்லது வேலைக்கு திரும்புதல் போன்ற தினசரி நடவடிக்கைகளில் குறிக்கிடும். பரவலான நாள்பட்ட நோய்கள் உள்ள மக்களில், அவர்களின் அடித்தள நிலைமைகளை உடற்பயிற்சி மேம்படுத்தும் என்று அறிக்கையிடபட்டுள்ளது.
இந்த திறனாய்வு, புற்று நோய் சிகிச்சைகள் ( கீமோதெரபி மற்றும் ரேடியசன் சிகிச்சை) தூண்டும் பல விதமான பக்க விளைவுகளை சமன் செய்யும் வழிகளாக உடற்பயிற்சியை மதிப்பிட்டது. மொத்தம் 452 பங்கேற்பாளர்களைக் கொண்ட ஒன்பது கட்டுப்படுத்தப்பட்ட மருத்துவ சோதனைகளை இது உள்ளடக்கியது. புற்று நோய் சிகிச்சையின் போது கூட, உடற் செயல்பாட்டினை உடற்பயிற்சி மேம்படுத்தக் கூடும் என்று முடிவுகள் பரிந்துரைக்கின்றன. மேலும், முடிவு செய்ய போதுமான ஆதாரம் இல்லாதிருந்தும், உடற்பயிற்சியின் மூலம் அயர்ச்சியும் குறையக் கூடும். உள நிலை தொந்தரவுகள், நோய் எதிர்ப்பு செயல்பாடு, மற்றும் உடல் எடை அதிகரிப்பு ஆகிய விளைவுகளின் மேல் உடற்பயிற்சியின் பயன் குறித்து இன்னும் போதுமான அளவு ஆதாரம் இல்லை. மேலாக, புற்று நோய் துணை சிகிச்சையின் போது, உடற்பயிற்சியின் தீங்குகளுக்கு ஆதாரம் இல்லை.
