Scolaris Content Display Scolaris Content Display

Ćwiczenia fizyczne u chorych na cukrzycę typu 2

Contraer todo Desplegar todo

Abstract

disponible en

Background

Exercise is generally recommended for people with type 2 diabetes mellitus. However, some studies evaluate an exercise intervention including diet or behaviour modification or both, and the effects of diet and exercise are not differentiated. Some exercise studies involve low participant numbers, lacking power to show significant differences which may appear in larger trials.

Objectives

To assess the effects of exercise in type 2 diabetes mellitus.

Search methods

Trials were identified through the Cochrane Central Register of Controlled Trials (CENTRAL), MEDLINE, EMBASE and manual searches of bibliographies.

Selection criteria

All randomised controlled trials comparing any type of well‐documented aerobic, fitness or progressive resistance training exercise with no exercise in people with type 2 diabetes mellitus.

Data collection and analysis

Two authors independently selected trials, assessed trial quality and extracted data. Study authors were contacted for additional information. Any information on adverse effects was collected from the trials.

Main results

Fourteen randomised controlled trials comparing exercise against no exercise in type 2 diabetes were identified involving 377 participants. Trials ranged from eight weeks to twelve months duration. Compared with the control, the exercise intervention significantly improved glycaemic control as indicated by a decrease in glycated haemoglobin levels of 0.6% (‐0.6 % HbA1c, 95% confidence interval (CI) ‐0.9 to ‐0.3; P < 0.05). This result is both statistically and clinically significant. There was no significant difference between groups in whole body mass, probably due to an increase in fat free mass (muscle) with exercise, as reported in one trial (6.3 kg, 95% CI 0.0 to 12.6). There was a reduction in visceral adipose tissue with exercise (‐45.5 cm2, 95% CI ‐63.8 to ‐27.3), and subcutaneous adipose tissue also decreased. No study reported adverse effects in the exercise group or diabetic complications. The exercise intervention significantly increased insulin response (131 AUC, 95% CI 20 to 242) (one trial), and decreased plasma triglycerides (‐0.25 mmol/L, 95% CI ‐0.48 to ‐0.02). No significant difference was found between groups in quality of life (one trial), plasma cholesterol or blood pressure.

Authors' conclusions

The meta‐analysis shows that exercise significantly improves glycaemic control and reduces visceral adipose tissue and plasma triglycerides, but not plasma cholesterol, in people with type 2 diabetes, even without weight loss.

PICO

Population
Intervention
Comparison
Outcome

El uso y la enseñanza del modelo PICO están muy extendidos en el ámbito de la atención sanitaria basada en la evidencia para formular preguntas y estrategias de búsqueda y para caracterizar estudios o metanálisis clínicos. PICO son las siglas en inglés de cuatro posibles componentes de una pregunta de investigación: paciente, población o problema; intervención; comparación; desenlace (outcome).

Para saber más sobre el uso del modelo PICO, puede consultar el Manual Cochrane.

Streszczenie prostym językiem

Ćwiczenia fizyczne u chorych na cukrzycy typu 2

Ćwiczenia fizyczne, zmiana diety oraz farmakoterapia to metody często stosowane w leczeniu cukrzycy typu 2. Trudno jest jednak określić izolowany wpływ ćwiczeń fizycznych na podstawie wyników niektórych badań, ponieważ są one łączone ze zmianą diety bądź farmakoterapią albo porównywane z grupą kontrolną, w której stosuje się inny rodzaj interwencji. Celem autorów niniejszego przeglądu było określenie wpływu ćwiczeń fizycznych na kontrolę glikemii (poziomu glukozy we krwi; przyp. tłum.) u chorych na cukrzycę typu 2.

Stwierdzono, że wykonywanie ćwiczeń fizycznych poprawia kontrolę glikemii, a efekt jest widoczny nawet bez redukcji masy ciała. Co więcej, ćwiczenia fizyczne zmniejszają zawartość tkanki tłuszczowej w organizmie, dlatego też brak utraty masy ciała podczas ćwiczeń prawdopodobnie jest spowodowane zamianą tkanki tłuszczowej na mięśnie. Wykonywanie ćwiczeń fizycznych poprawiało reakcję organizmu na insulinę i zmniejszało poziom lipidów we krwi. Jakość życia oceniano tylko w jednym badaniu, w którym nie stwierdzono różnicy między obiema grupami. Nie stwierdzono istotnej różnicy między grupami pod względem poziomu cholesterolu we krwi lub ciśnienia tętniczego krwi. Analizie poddano łącznie 14 badań z randomizacją. Włączono do nich 377 uczestników i porównywano grupy, które różniły się między sobą tylko pod względem programu ćwiczeń fizycznych. Czas trwania interwencji w badaniach wahał się od ośmiu tygodni do jednego roku. W dwóch badaniach dane uzupełniono w dalszym okresie: w pierwszym badaniu po sześciu miesiącach od zakończenia sześciomiesięcznej interwencji ćwiczeniowej, a w drugim po roku od zakończenia interwencji. Podsumowując, badania zostały dobrze przeprowadzone, ale nie opisano metody zaślepienia osób oceniających punkty końcowe i chociaż we wszystkich badaniach wskazano, że przeprowadzono randomizację, to w niewielu podano szczegóły tej metody.

Nie opisano żadnych negatywnych skutków związanych z wykonywaniem ćwiczeń fizycznych. W żadnym z badań nie określono wpływu ćwiczeń fizycznych na powikłania cukrzycowe.

Względnie krótki czas trwania badań uniemożliwił zgłaszanie jakichkolwiek istotnych długoterminowych powikłań lub śmiertelności. Innym ograniczeniem była niewielka liczba uczestników uwzględnionych w analizach dotyczących otyłości, ciśnienia tętniczego krwi, poziomu cholesterolu, umięśnienia i jakości życia.