Scolaris Content Display Scolaris Content Display

استفاده از دارچین در مدیریت بالینی دیابت ملیتوس

Collapse all Expand all

پیشینه

دیابت ملیتوس یک اختلال متابولیک مزمن است که با افزایش خطر بیماری‌های قلبی‌عروقی، رتینوپاتی، نفروپاتی، نوروپاتی، اختلال عملکرد جنسی و بیماری پریودنتال همراه است. بهبود کنترل قند خون ممکن است به کاهش خطر این عوارض کمک کند. چندین مطالعه حیوانی نشان می‌دهند که دارچین ممکن است در بهبود کنترل قند خون موثر باشد. در حالی که این تاثیرات در انسان نیز مورد بررسی قرار گرفته، یافته‌های این مطالعات تا کنون به‌طور سیستماتیک بررسی نشده‌اند.

اهداف

بررسی تاثیرات دارچین در بیماران مبتلا به دیابت ملیتوس.

روش‌های جست‌وجو

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی‌شده و کنترل شده مرتبط از طریق جست‌وجو در AARP Ageline؛ AMED؛ AMI؛ BioMed Central gateway؛ CAM در PubMed؛ CINAHL؛ Dissertations Abstracts International؛ EMBASE؛ Health Source Nursing/Academic edition؛ International Pharmaceutical Abstracts؛ MEDLINE، بانک اطلاعاتی جامع پزشکی طبیعی، کتابخانه کاکرین و بانک اطلاعاتی TRIP شناسایی شدند. پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‎‌های بالینی و فهرست منابع کارآزمایی‌های وارد شده نیز جست‌وجو شدند (همگی تا ژانویه 2012). همچنین با کارشناسان در این زمینه و تولید کنندگان عصاره دارچین تماس گرفته شد.

معیارهای انتخاب

همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده در مورد مقایسه تاثیرات تک محصولات خوراکی دارچین (.Cinnamomum spp) با دارونما (placebo)، داروی فعال یا عدم درمان در افراد مبتلا به دیابت ملیتوس نوع 1 یا نوع 2.

گردآوری و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها

دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم، کارآزمایی‌ها را انتخاب، کیفیت کارآزمایی و خطر سوگیری (bias) را بررسی، و داده‌ها را استخراج کردند. برای به دست آوردن اطلاعات ازدست‌رفته با نویسندگان مطالعه تماس گرفتیم.

نتایج اصلی

ده کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده آینده‌نگر، با طراحی گروه موازی، شامل 577 شرکت‌کننده مبتلا به دیابت ملیتوس نوع 1 و نوع 2، شناسایی شدند. خطر سوگیری در همه کارآزمایی‌ها به جز دو مورد، بالا یا نامشخص بود که به عنوان خطر متوسط سوگیری ارزیابی شدند. خطر سوگیری در برخی حوزه‌ها در 50% کارآزمایی‌ها بالا بود. تک محصولات خوراکی دارچین (عمدتا Cinnamomum cassia) با دوز متوسط 2 گرم در روز، برای دوره‌ای از 4 تا 16 هفته، تجویز شد. تاثیر دارچین بر سطح گلوکز خون ناشتا بی‌نتیجه بود. هیچ تفاوت آماری معنی‌داری در هموگلوبین گلیکوزیله A1c یا HbA1c، انسولین سرم یا گلوکز خون پس از غذا بین گروه دارچین و کنترل مشاهده نشد. داده‌های کافی برای گرد‌آوری نتایج برای حساسیت به انسولین وجود نداشت. هیچ یک از کارآزمایی‌‌ها کیفیت زندگی مرتبط با سلامت، موربیدیتی، مورتالیتی یا هزینه‌ها را گزارش نکردند. واکنش‌های نامطلوب به دارچین خوراکی نادر و عموما خفیف بودند.

نتیجه‌گیری‌های نویسندگان

شواهد کافی برای حمایت از استفاده از دارچین در مدیریت درمانی دیابت ملیتوس نوع 1 یا نوع 2 وجود ندارد. انجام کارآزمایی‌های بیشتر، که به مسائل پنهان‏‌سازی تخصیص (allocation concealment) و کورسازی بپردازند، اکنون مورد نیاز است. گنجاندن دیگر نقاط پایانی (endpoint) مهم، مانند کیفیت زندگی مرتبط با سلامت، عوارض دیابت و هزینه‌ها نیز مورد نیاز است.

PICOs

Population
Intervention
Comparison
Outcome

The PICO model is widely used and taught in evidence-based health care as a strategy for formulating questions and search strategies and for characterizing clinical studies or meta-analyses. PICO stands for four different potential components of a clinical question: Patient, Population or Problem; Intervention; Comparison; Outcome.

See more on using PICO in the Cochrane Handbook.

استفاده از دارچین در مدیریت بالینی دیابت ملیتوس

دیابت یک اختلال متابولیک مزمن است. افراد مبتلا به دیابت در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری‌های قلبی‌عروقی (از جمله حمله قلبی، سکته مغزی، و بیماری عروق محیطی مانند ایسکمی حاد یا مزمن پا که منجر به بروز درد شدید هنگام راه رفتن در فواصل کوتاه می‌شود) قرار دارند. در مقایسه با جمعیت عمومی نیز خطر ابتلا به بیماری‌های چشمی، نارسایی کلیه، آسیب عصبی و اختلال عملکرد جنسی افزایش می‌یابد. بهبود در تنظیم سطح قند خون ممکن است به کاهش خطر این عوارض کمک کند.

در تعدادی از مطالعات حیوانی نشان داده شده که پوست دارچین سطح قند خون را بهبود می‌بخشد، اگرچه تاثیر آن در انسان چندان واضح نیست. از این رو، نویسندگان مرور به دنبال تعیین تاثیر عصاره دارچین خوراکی بر قند خون و دیگر پیامدها بودند. نویسندگان، 10 کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده را شناسایی کردند، که شامل 577 شرکت‌کننده مبتلا به دیابت ملیتوس بودند. دارچین به شکل قرص یا کپسول، با دوز متوسط 2 گرم در روز، به مدت چهار تا 16 هفته تجویز شد. به‌طور کلی، مطالعات به خوبی انجام نشده و فاقد کیفیت هستند.

نویسندگان مطالعه دریافتند که دارچین در کاهش سطح گلوکز و هموگلوبین گلیکوزیله A1c یا HbA1c، که اندازه‌گیری طولانی‌مدت کنترل گلوکز خون است، موثرتر از دارونما (placebo)، داروی فعال دیگر یا عدم درمان نیست. هیچ یک از کارآزمایی‌ها به کیفیت زندگی مرتبط با سلامت، موربیدیتی، مرگ‌ومیر به هر علتی یا هزینه‌ها توجه نکردند. واکنش‌های نامطلوب به درمان دارچین عموما خفیف و نادر بودند.

انجام کارآزمایی‌های بیشتری برای بررسی فواید و خطرات طولانی‌مدت استفاده از دارچین در مدیریت بالینی دیابت ضروری است. طراحی دقیق مطالعه، ارائه گزارش کیفی از روش‌های انجام مطالعه، و در نظر گرفتن پیامدهای مهم مانند کیفیت زندگی مرتبط با سلامت و عوارض دیابت، زمینه‌های کلیدی هستند که نیاز به توجه دارند.