Scolaris Content Display Scolaris Content Display

Stosowanie modlitwy wstawienniczej w celu poprawy złego stanu zdrowia

Collapse all Expand all

Background

Prayer is amongst the oldest and most widespread interventions used with the intention of alleviating illness and promoting good health. Given the significance of this response to illness for a large proportion of the world's population, there has been considerable interest in recent years in measuring the efficacy of intercessory prayer for the alleviation of ill health in a scientifically rigorous fashion. The question of whether this may contribute towards proving or disproving the existence of God is a philosophical question lying outside the scope of this review of the effects of prayer. This revised version of the review has been prepared in response to feedback and to reflect new methods in the conduct and presentation of Cochrane reviews.

Objectives

To review the effects of intercessory prayer as an additional intervention for people with health problems already receiving routine health care.

Search methods

We systematically searched ten relevant databases including MEDLINE and EMBASE (June 2007).

Selection criteria

We included any randomised trial comparing personal, focused, committed and organised intercessory prayer with those interceding holding some belief that they are praying to God or a god versus any other intervention. This prayer could be offered on behalf of anyone with health problems.

Data collection and analysis

We extracted data independently and analysed it on an intention to treat basis, where possible. We calculated, for binary data, the fixed‐effect relative risk (RR), their 95% confidence intervals (CI).

Main results

Ten studies are included in this review (7646 patients). For the comparison of intercessory prayer plus standard care versus standard care alone, overall there was no clear effect of intercessory prayer on death (5 RCTs, n=3389, random‐effects RR 1.00 CI 0.74 to1.36). For general clinical state there was also no significant difference between groups (5 RCTs, n=2705, RR intermediate or bad outcome 0.98 CI 0.86 to 1.11). Four studies found no effect for re‐admission to Coronary Care Unit (4 RCTs, n=2644, RR 1.00 CI 0.77 to 1.30).Two other trials found intercessory prayer had no effect on re‐hospitalisation (2 RCTs, n=1155, RR 0.93 CI 0.71 to 1.22).

Authors' conclusions

These findings are equivocal and, although some of the results of individual studies suggest a positive effect of intercessory prayer, the majority do not and the evidence does not support a recommendation either in favour or against the use of intercessory prayer. We are not convinced that further trials of this intervention should be undertaken and would prefer to see any resources available for such a trial used to investigate other questions in health care.

PICOs

Population
Intervention
Comparison
Outcome

The PICO model is widely used and taught in evidence-based health care as a strategy for formulating questions and search strategies and for characterizing clinical studies or meta-analyses. PICO stands for four different potential components of a clinical question: Patient, Population or Problem; Intervention; Comparison; Outcome.

See more on using PICO in the Cochrane Handbook.

Streszczenie prostym językiem

Stosowanie modlitwy wstawienniczej w celu poprawy złego stanu zdrowia

Modlitwa wstawiennicza jest jedną z najstarszych i najbardziej powszechnych interwencji stosowanych w celu złagodzenia choroby i wspierania dobrego stanu zdrowia. Praktykowana jest przez różne wyznania i polega na tym, że jedna lub więcej osób przeznaczają czas na skierowanie prośby do Boga (lub bóstwa) w imieniu innej osoby, znajdującej się w jakiejś potrzebie. W niniejszym przeglądzie zbadano, czy występuje różnica w zakresie wyników leczenia między osobami w intencji których jest odmawiana imienna modlitwa w trakcie ich choroby, rekonwalescencji po chorobie lub operacji i osobami, w intencji których nie odmawia się modlitw. Obydwie grupy otrzymywały normalne leczenie stosowane w przypadku ich dolegliwości. Zidentyfikowano dziesięć badań z randomizacją, które obejmowały w sumie 7646 osób. W większości badań porównywano modlitwę (w intencji czyjegoś powrotu do zdrowia) połączoną z typowym leczeniem względem normalnego leczenia bez modlitwy. Jedno z badań obejmowało dwie grupy modlitwy, w celu porównania uczestników świadomych, że jest odmawiania modlitwa w ich intencji z uczestnikami, którzy nie mieli tej świadomości. W innym badaniu modlono się z mocą wsteczną, dokonując randomizacji w przypadku osób od miesiąca do sześciu lat po ich przyjęciu do szpitala. W każdym badaniu uczestniczyły osoby o innych dolegliwościach. Wśród nich znaleźli się pacjenci cierpiący na białaczkę, choroby serca, zakażenia krwi, osoby nadużywające alkoholu, a także osoby z chorobami psychicznymi i reumatycznymi. W jednym z badań dokonywano oceny, czy uczestnicy mają duże lub małe ryzyko zgonu i w zależności od tego umieszczano ich w odpowiednich grupach.

Podsumowując, nie występowała znamienna różnica w częstości wyzdrowienia lub zgonu między osobami w których intencji modlono się oraz tymi, w intencji których nie odmawiano modlitw. W badaniach sprawdzających powikłania pooperacyjne lub inne komplikacje ‐ nieokreślone powikłania, złe wyniki leczenia i powtórne przyjęcie do szpitala, również nie stwierdzono żadnych istotnych różnic między grupami. Konkretne powikłania (nagłe zatrzymanie krążenia, poważne zabiegi operacyjne przed wypisem, konieczność umieszczenia cewnika sercowego do monitorowania hemodynamiki) występowały ze znamiennie większym prawdopodobieństwem w grupie osób, za które nie modlono się. Na koniec, w trakcie porównywania osób, które wiedziały o tym, że w ich intencji jest odmawiana modlitwa z osobami, które nie miały tej świadomości, stwierdzono, że mniejsza ilość powikłań pooperacyjnych występuje u osób nieświadomych, że ktoś się za nie modli.

Autorzy stwierdzili, że ze względu na różne ograniczenia badań zawartych w tym przeglądzie (takie jak niejasne procedury randomizacji i zgłaszanie wielu różnych punktów końcowych i dolegliwości), można jedynie stwierdzić, że modlitwa wstawiennicza nie jest wyraźnie korzystna, ani szkodliwa dla chorych. Należałoby przeprowadzić dalsze badania ‐ lepiej zaprojektowane i z bardziej dokładnymi sprawozdaniami, aby wyciągnąć bardziej jednoznaczne wnioski.